Rozdział 46.

- Tak wiem Harry..Ale nie martw się.Nie jestem w ciąży.Biorę tabletki.-powiedziałam i delikatnie uśmiechnęłam się.Chłopak odetchnął z ulgą i spojrzał na mnie.Usiadłam obok niego. Wtulił mnie w siebie.
- Całe szczęście.-powiedział i przejechał dłońmi po moich plecach.
- Dlaczego?Nie chciałbyś być tatusiem?-zapytałam patrząc na Niego.
- Nie mogę być ojcem..-powiedział i zmarszczył czoło.
- Dlaczego?-zapytałam zdziwiona.
- Chodzi o moją matkę. Byłaby na mnie zła.-powiedział.
- Dobrze.. Ale i tak na wszelki wypadek zrobię test ciążowy.-powiedziałam i uśmiechnęłam się do niego.
- Dobrze.-powiedział i położył się na kocu. Położyłam się obok niego.Wtulił mnie w siebie. Po kilku minutach zasnęliśmy. Dopiero później obudziły mnie krzyki dzieci. Obudziłam się i rozejrzałam się dookoła.
- Harry!Ktoś przyjechał.-obudziłam chłopaka.Otworzył oczy i spojrzał na mnie.
- Zapomniałem Ci powiedzieć, że ciotka z dzieciakami ma przyjechać na jeden dzień.-powiedział i zmarszczył czoło.
- Czyli do jutra zostają z nami?-zapytałam i wstałam.
- Tak..Mam nadzieję, że nie jesteś zła.-powiedział. Prawdę mówiąc nienawidziłam dzieci. Były dla mnie tylko problemem. Jeszcze tym bardziej, że Ci co przyjechali mieli po 3-4 lata. Było ich dwóch i jedna mała dziewczynka,która ma dopiero 2 miesiące.
- Nie no nie jestem..-odpowiedziałam. Chłopak wstał i stanął przede mną.
- Wróćmy do domu.-złapał mnie za rękę. Po chwili byliśmy już w środku. Harry podszedł do swojej ciotki i przywitał się z nią.Przedstawił nas sobie. Wydawała się bardzo miła.Przyjechała sama bez męża. Prawdę mówiąc współczułam jej.Męczyła się z trójką rozwydrzonych dzieci.
- Pójdę posprzątać po pikniku.-powiedział w pewnym momencie Harry.
- Dobrze.-odpowiedziałam i usiadłam przy stole. Kobieta miała na rękach małą słodką dziewczynkę.
- Jak się nazywa?-zapytałam i złapałam małą za rączkę.
- Samanta.-odpowiedziała.Wstałam i wzięłam małą na ręce.

 

Bałam się bo dawno nie trzymałam takiego małego dziecka. 

- Valerie przypilnowałabyś chwilę małą, a ja pójdę sprawdzić co robią chłopcy.-zapytała i posłała mi uśmiech.

- Pewnie.-odpowiedziałam. Kiedy kobieta wyszła z domu poszłam z małą do sypialni.Położyłam się z nią na łóżku i patrzyłam w jej małe oczka. Po chwili do pokoju wszedł Harry.

- Jak wy słodko wyglądacie.-powiedział i położył się za mną.Objął mnie od tyłu.

- Przesadzasz.-powiedziałam i zaśmiałam się.

- Może jednak zrobimy sobie takie.-powiedział.Spojrzałam w jego oczy.

- Nie Harry.-odpowiedziałam i ponownie zaśmiałam się.Do sypialni weszła Alexandra i podeszła do nas.

- Zabieram już ją.-powiedziała i wzięła małą.Posłałam jej uśmiech.Kiedy wyszła z pokoju Harry położył się na mnie i zaczął namiętnie mnie całować

Odwzajemniłam jego pocałunek.Po chwili odsunął swoje usta od moich i spojrzał prosto w moje oczy.

- Na chwilę muszę Cię zostawić.-powiedział i usiadł obok mnie.

- Jedziesz gdzieś?-zapytałam i spojrzałam na niego.Pokiwał twierdząco głową.

- Gdzie znowu?-zapytałam.

- Musze jechać do Niall'a.-odpowiedział na pytanie i wstał z łóżka.

- Za ile masz zamiar wrócić do domu?-zapytałam i usiadłam na brzegu łóżka.

- Za niecałą godzinę powinienem być.-powiedział. W tym czasie spojrzałam na zegarek. Była już 16:20.

- No dobrze.-powiedziałam i wstałam.Pożegnałam się jeszcze z nim namiętnym pocałunkiem. 

- Czekaj na mnie.-powiedział.

- Będę czekała.-odpowiedziałam.Podeszliśmy do drzwi.Brunet wyszedł i wsiadł do samochodu. Wróciłam do sypialni. Przebrałam się w czyste ciuchy i wyszłam przed dom gdzie siedziała Alexandra.Usiadłam obok niej. Patrzyła na małych chłopców, którzy bawili się w piaskownicy, a mała Samanta spała w wózku.

- Chcesz coś do picia?-zaproponowałam i wstałam. 

- Pewnie ale coś zimnego najlepiej.-powiedziała.Weszłam do kuchni i nalałam do szklanek zimnego soku.Po chwili wróciłam do kobiety. Podałam jej szklankę z sokiem i usiadłam.

- Dajesz sobie radę z nimi?-zapytałam.Spojrzała na mnie i uśmiechnęła się.

- No muszę.-odpowiedziała.Upiłam kilka łyków soku.

- A gdzie mąż?-zapytałam.Byłam bardzo ciekawa.

- Zmarł dzień po narodzinach Samanty-odpowiedziała i posmutniała.

- Przykro mi..Przepraszam nie powinnam być taka ciekawska.-odpowiedziałam nie odrywając od niej wzroku.

- Nic się nie stało Valerie.-powiedziała i posłała mi uśmiech.

- A mogę o coś zapytać?-zapytałam.

- Oczywiście.-odpowiedziała.

- Mogłaby mi pani powiedzieć coś o przeszłości Harry'ego?Chodzi mi o to, że kilka razy słyszałam jak jego siostra mówiła mu, że może znowu tam wrócić.. Wie pani gdzie?-zapytałam i spojrzałam na nią. Kobieta powiedziała mi o wszystkim.Stwierdziła, że jeśli jestem z Harry'm to powinnam to wiedzieć. Prawdę mówiąc byłam w szoku.Wtedy żałowałam, że w ogóle o to spytałam.

- Ale jak to był na leczeniu?-zapytałam zdziwiona.

- Po prostu Valerie. Była taka potrzeba, że musiał tam jechać. Nie było innego wyjścia.-odpowiedziała.Wtedy już o nic nie pytałam. Po prostu zmieniłyśmy temat i rozmawiałyśmy o  wszystkim. Kobieta bardzo interesowała się modą co było widać po jej ubiorze. Lubiła różne dodatki. Kiedy robiło się już chłodno zawołała chłopców i weszliśmy do domu. Poznałam tych małych urwisów. Byli bliźniakami. Pomogłam kobiecie.Przygotowałam dla nich kolacje. Na szczęście nie mieli dużych wymagań. Zrobiłam im płatki i podałam do stołu. Usiedli i zaczęli jeść.

- Dziękuję Valerie, że mi pomogłaś.-powiedziała Alexandra i uśmiechnęła się do mnie. 

- Nie ma za co.-odpowiedziałam i wróciłam do sypialni. Od wyjazdu Harry'ego minęło kilka godzin.Miał wrócić szybciej. Wzięłam piżamę i poszłam do łazienki.Wzięłam gorący prysznic i wyszłam z niego owinięta w ręczniku. Ubrałam się i weszłam do sypialni.Spojrzałam na godzinę. Była już 20:15, a chłopaka nadal nie było.Martwiłam się o niego.Usiadłam na łóżku i wzięłam do ręki telefon.Wybrałam jego numer i zadzwoniłam ale nie odbierał. Zrobiłam jeszcze kilka prób ale na darmo.Nie odbierał.Zdenerwowana rzuciłam telefon na stolik i położyłam się. Cały czas czekałam na niego.Wrócił do domu dopiero o 23. Był pijany. Położył się na łóżko w ciuchach.Jebało od niego samym alkoholem.

- Harry.- szturchnęłam go łokciem. Spojrzał na mnie.

- Czego chcesz?-zapytał.

- Dlaczego mnie okłamałeś?Miałeś wrócić zaraz a nie o 23. Co było mówione?-spojrzałam na niego.

- Zamknij mordę szmato i idź spać.-powiedział i odwrócił się ode mnie. Wstałam z łóżka i podeszłam z jego strony.

- Ty nazwałeś mnie szmatą?-zapytałam zdenerwowana. Chłopak złapał mnie za nadgarstek i mocno go ścisnął.

- Tak nazwałem Cię szmatą bo nią jesteś.-powiedział i zaśmiał mi się prosto w twarz.Wyrwałam się z jego uścisku.Wzięłam telefon i wyszłam z domu.Usiadłam na schodach i wybrałam numer Josh'a. Przez chwilę zastanawiałam się czy w ogóle mam do niego zadzwonić. Ale zadzwoniłam.Mężczyzna po chwili odebrał.

- Słucham?-zapytał zaspany.

- Josh proszę przyjedź po mnie.Nie chce tu być.-powiedziałam.

- Coś się stało?-zapytał.

- Porozmawiamy jak przyjedziesz po mnie.Ale proszę szybko.-powiedziałam i podałam mu adres.Rozłączyłam się. Przez ten cały czas siedziałam na schodach.Na całe szczęście Harry nie przyszedł.Po kilku minutach pod dom podjechał Josh.Podbiegłam do niego i wsiadłam do samochodu.

- Proszę jedź szybko.-powiedziałam kiedy ujrzałam Harry'ego w drzwiach.Stał i patrzył na nas.

- Co się stało?-zapytał i spojrzał na mnie.

- Jedź on tu idzie.-powiedziałam i wskazałam palcem na Harry'ego, który szedł w naszym kierunku. 

- Dobrze.-odpowiedział i szybko wyjechał z podwórka.

- Teraz mi powiedz co się stało.?-zapytał.Zapięłam pasy i spojrzałam na niego.

- Harry przyjechał pijany. Nazwał mnie szmatą..Już rozumiesz?-powiedziałam i spojrzałam w okno.

- Dlaczego Cię tak nazwał?-zapytał.

- Stwierdził, że nią jestem..-odpowiedziałam.Po moich policzkach spłynęły łzy. 

- Nie przejmuj się Valerie.-powiedział i położył dłoń na moim udzie. Szczerze?Brakowało mi Josh'a. Dawno ze mną nie rozmawiał.Czułam jakbyśmy oddalili się od siebie. A nie chciałam tego..

- Josh?-spojrzałam na Niego. 

- Tak?-spojrzał na mnie

- Dlaczego pozwoliłeś Nathanowi wrócić do babci?-zapytałam.

- Nie rozmawiajmy o tym proszę.-powiedział.

- Ale dlaczego?Tak po prostu pozwoliłeś swojemu synowi wyjechać.-powiedziałam.

- Ty niczego nie rozumiesz Valerie.-powiedział i ponownie spojrzał na mnie.

- Jak sobie chcesz..-powiedziałam.Do końca już się nie odezwałam.Kiedy dojechaliśmy wysiadłam z samochodu i zaczekałam na niego.Podszedł do mnie.

- Brakuje mi Ciebie.-szepnęłam mu do ucha.

- Mi Ciebie też.-odpowiedział i objął mnie po czym przyciągnął bardziej do siebie.

PRZEPRASZAM ZA BŁĘDY JEŻELI TAKIE WYSTĄPIŁY. Niestety nie mogę sprawdzić ich bo jestem zmęczona a o siódmej muszę wstać:c