Rozdział 122

NASTĘPNEGO DNIA RANO OBUDZIŁAM SIĘ W PUSTYM ŁÓŻKU. Przetarłam oczy i spojrzałam na godzinę. Dopiero siódma trzydzieści. Bardzo niechętnie wstałam z łóżka i od razu skorzystałam z porannej toalety. Po kilku minutach wróciłam do pokoju i z garderoby wyciągnęłam ciuchy. Założyłam je na siebie. Ponownie weszłam do łazienki, w której zrobiłam makijaż i rozczesałam włosy. Kiedy skończyłam akurat do łazienki wszedł James. Zmierzyłam go wzrokiem i przygryzłam dolna wargę.

- Hej. - powiedziałam

- Hej. - odpowiedział i pocałował mnie delikatnie w usta. - Do szkoły idziesz?

- Niestety. - odpowiedziałam marszcząc brwi.

- Przyjadę po Ciebie. - powiedział. - O której kończysz?

- 13:20.

- Dobrze. - Posłałam mu uśmiech i weszłam do pokoju. Wzięłam z niego potrzebne rzeczy i zbiegłam na dół. Założyłam buty i bez słowa wyszłam z domu.

******

- Valerie. - krzyknął ktoś za mną, kiedy wychodziłam już ze szkoły. Zatrzymałam się i odwróciłam na pięcie. Podbiegła do mnie Emanuel.

- Możemy porozmawiać? - zapytała. Odwróciłam się i spojrzałam na James'a stojącego przy samochodzie, który cierpliwie na mnie czekał.

- Nie bardzo.. 

- Proszę. Zajmę Ci tylko chwilę. - powiedziała błagająco.Westchnęłam i pokręciłam głową.

- Nie może to poczekać do jutra? - zapytałam

- Nie. Proszę bardzo mi zależy.

- Ech... No dobrze. - odpowiedziałam

*****

PRZEZ CAŁĄ DROGĘ JEDZIEMY W CISZY.. Kiedy James położył dłoń na moim udzie myślami wróciłam do rzeczywistości.

- Powiesz mi wreszcie co się stało?

- Nic się nie stało..

- Kochanie przecież widzę. Kiedy skończyłaś z nią rozmawiać..- urwał. - Straciłaś raptownie humor..

- Nie chce o tym rozmawiać.. Przepraszam.-odpowiedziałam

- Powiedz mi chociaż kim jest ta dziewczyna..

- Byłą kochanką Josha.. - odpowiedziałam marszcząc brwi. Zdziwiony spojrzał na mnie i ścisnął moje udo.
- Martwię się o Ciebie. - powiedział.
- Nie musisz się o mnie martwić. - odpowiedziałam. - Wszystko jest okej. - dodałam posyłając mu uśmiech. Odwzajemnił uśmiech i musnął delikatnie mój policzek. Położyłam swoją dłoń na jego udzie.
Kilka minut później siedzimy już w restauracji i jemy obiad. Nie bardzo jestem głodna ale jem żeby nie zrobić mu przykrości i jednocześnie go nie zdenerwować. Kiedy skończyłam jeść, odsunęłam od siebie talerz. Spojrzał na mnie i uśmiechnął się.
- Dziękuję. - powiedziałam odwzajemniając uśmiech.

*******

Jest już po dwudziestej. Siedzę sama w pokoju myśląc o tym co powiedziała mi Emanuel. Nadal jestem w szoku. Nie kazała mi nic mówić o tym Josh'owi, ale nie mogłam dłużej trzymać tego w sobie. Zeszłam na dół i spojrzałam na nich. Mama siedziała na podłodze z Christianem, a Josh i James siedzieli na kanapie i pili drinka. 

- Josh możemy porozmawiać?-zapytałam patrząc na niego.

- Oczywiście. - odpowiedział wstając. Weszliśmy razem na górę do mojego pokoju i usiedliśmy na łóżku. - Więc o czym chcesz ze mną porozmawiać? - zapytał nie spuszczając ze mnie wzroku.

- Rozmawiałam dzisiaj z Emanuel.. - powiedziałam. Zmarszczył brwi. Wyraz jego twarzy automatycznie się zmienił.

- O czym? - zapytał zdziwiony.

- Powiedziała mi, że jest w ciąży. - dodałam po tym jak mi przerwał swoim pytaniem. Jego oczy zrobiły się wielkie. Z niedowierzaniem patrzył na mnie. - I ty jesteś ojcem.. - dodałam, a po moich policzkach spłynęły łzy. Nie wiem dlaczego.. Mocno wtulił mnie w siebie. 

- Nie płacz Valerie. - powiedział. Odsunęłam się od niego.

- A jeśli mama się o tym wszystkim dowie? - zapytałam wycierając łzy.

- O niczym się nie dowie..- odpowiedział. - To niemożliwe, że ja jestem ojcem tego nienarodzonego dziecka.-dodał. - Zawsze, kiedy uprawialiśmy seks to zabezpieczałem się..- Pokręciłam głową.

- Nawet jeśli... - powiedziałam. - Ona powiedziała, że powie o tym wszystkim mamie. - zmarszczyłam brwi na samą myśl.
- Nie powie.. Nie pozwolę jej na to. - powiedział wstając.
- Lepiej będzie jak z nią porozmawiasz o tym. - również wstałam. Już nic nie powiedział. Wyszedł zdenerwowany z pokoju.  

*********

Rano wstałam z bardzo dobrym humorem. Włączyłam cicho muzykę i od razu skorzystałam z porannej toalety. Po kilku minutach byłam już gotowa do wyjścia. Wyłączyłam laptopa i odwróciłam się. Stał za mną James w samych bokserkach. Zmierzyłam go wzrokiem.

- Widzę, że dzisiaj humor Ci dopisuje. - powiedział podchodząc do mnie. Objął mnie i przyciągnął bardziej do siebie. Zawiesiłam ręce na jego szyi.

- To chyba, dobrze? - zapytałam uśmiechając się. Musnął delikatnie moje wargi.

- Bardzo. - odpowiedział. - Lubię patrzeć na Ciebie, kiedy jesteś taka szczęśliwa. - dodał. Ponownie uśmiechnęłam się. Starałam się nie myśleć o tym co wydarzyło się wczoraj i ogólnie kilka dni temu. Odsunęłam się od niego. Spojrzałam na godzinę. Zmarszczyłam brwi.

- Muszę już iść.. - powiedziałam.

- Odwieźć Cię? - zapytał nie spuszczając ze mnie wzroku.

- Nie, bo jestem umówiona z Kat. - odpowiedziałam i pocałowałam go na pożegnanie. 

*******

Kilka minut później siedziałam z Kat w małej kawiarni znajdującej się na przeciwko szkoły. Pijemy kawę i rozmawiamy.

- Jak Ci się układa z James'em? - zapytała uśmiechając się.

- Bardzo dobrze tylko.. - urwałam przełykając głośno ślinę.

- Tylko, co Valerie? - zapytała

- Okres mi się spóźnia i boję się, że.. - ponownie urwałam kręcąc głową. - że jestem w ciąży. - dokończyłam po chwili. Dziewczyna zrobiła wielkie oczy.

- Zrób test.. - powiedziała

- Boję się.. - odpowiedziałam marszcząc brwi.

- Nie bój się.. - powiedziała kładąc dłoń na mojej dłoni. - Będę przy Tobie.. - dodała.

- No nie wiem.. - odpowiedziałam.

*******

* Południe oczami James'a *

Czekam pod szkołą na Valerie. Zadzwonił dzwonek i wszyscy zaczęli wychodzić ze szkoły. Nigdzie jej nie ma. Czekam jeszcze kilka minut, ale bezskutecznie. Wyjąłem telefon z kieszeni od spodni i wybrałem numer dziewczyny. Nie odbierała. Poddałem się i wsiadłem do samochodu po czym odjechałem z piskiem opon. Wracając do domu zajechałem do apteki znajdującej się w centrum miasta. Wysiadłem z samochodu i ruszyłem w stronę apteki. Głowę miałem spuszczoną i w samych drzwiach wpadłem na kogoś. Z ręki wypadł jej test ciążowy. Schyliłem się i wstałem. Zdziwiony spojrzałem na nią. To Valerie.

- James? - zapytała zdziwiona. W dłoni trzymałem trzymałem test ciążowy. Była strasznie zdenerwowana.

- To Twoje?-zapytałem nie spuszczając z niej wzroku.

- Eee..... nie... to.. ee.. Kate. - odpowiedziała jąkając się. Spojrzałem na dziewczynę stojącą obok niej. Oddałem jej małe pudełeczko. 

- Dlaczego nie odbierasz ode mnie telefonu? - zapytałem krzyżując ręce na klatce piersiowej. 

- Rozładował mi się... Przepraszam. - odpowiedziała marszcząc brwi.

- W porządku.. - powiedziałem. - Wracasz ze mną czy masz jeszcze jakieś plany z przyjaciółką? - zapytałem.

- Idziemy na zakupy. - wtrąciła się Kat. Ponownie spojrzałem na nią i delikatnie uśmiechnąłem się.

- Dobrze. - powiedziałem i pocałowałem Valerie delikatnie w usta. Była strasznie spięta. - Coś się stało? - szepnąłem jej do ucha. Odsunęła się.

- Nie.. - odpowiedziała. - Spotkamy się w domu skarbie. - dodała. 

* Oczami Valerie *

Siedzimy w łazience i czekamy na wynik testu. Jestem strasznie zdenerwowana. Ręce mi się trzęsą. Po chwili pojawiły się dwie kreski.

- Dwie kreski. - powiedziałam patrząc na Kat. - Co to kurwa znaczy? - zapytałam. Dziewczyna zdenerwowana zaczęła czytać co oznaczają dwie kreski. Uniosła wzrok na mnie i pokręciła głową.

- Valerie przykro mi, ale.. - urwała. - jesteś w ciąży. - dodała po chwili, a po moich policzkach spłynęły łzy. Zaczęłam szlochać. Nie mogłam powstrzymać płaczu. Mocno wtuliła mnie w siebie. 

- Nie.. Ja nie mogę urodzić tego dziecka. - powiedziałam, kiedy odsunęłam się od niej. Wytarłam łzy. 

- Co masz na myśli? - zapytała zdziwiona.

- Chcę usunąć ciążę. - odpowiedziałam.

- Valerie kochanie ale to kosztuje.. - powiedziała. - Skąd weźmiesz pieniądze? - zapytała.

- Nie wiem.. Ale wiem jedno.. - powiedziałam. - Nie mogę urodzić tego dziecka. 

- Przemyśl to.. - powiedziała. Wstałam z krzesła i wyszłam z pokoju. 

- Jestem zmęczona.. Pójdę już do domu. - powiedziałam. Odprowadziła mnie do drzwi. 

Kiedy weszłam do domu od razu spojrzała na mnie mama.

- Płakałaś? - zapytała podchodząc do mnie.

- Nie. - odpowiedziałam posyłając jej delikatny uśmiech.

- Przecież widzę. Masz podpuchnięte oczy. - powiedziała.

- Jestem zmęczona. Pójdę się położyć, mamo. - powiedziałam i wbiegłam na górę do swojego pokoju. Usiadłam na podłodze obok łóżka i zaczęłam płakać. Odgarnęłam włosy do tyłu.

Niespodziewanie do pokoju wszedł Josh i spojrzał na mnie. Szybko klęknął na przeciwko mnie i złapał mnie za brodę. Uniósł delikatnie moją głowę. Spojrzałam niechętnie w jego oczy. 

- Co się dzieje? - zapytał przejęty.

- Nic.. Po prostu mam zły dzień..- odpowiedziałam. - Proszę Cię daj mi święty spokój. - dodałam po chwili.

- Chce wiedzieć co się stało.. - powiedział stanowczo. - Nie pójdę stąd dopóki mi nie powiesz. - wstał i wyciągnął ręce w moim kierunku. Uniosłam wzrok i spojrzałam na niego. Niechętnie złapałam go za dłonie i wstałam. Usiadłam na łóżku. Usiadł obok mnie. W ogóle nie spuszczał ze mnie wzroku. Myśląc o ciąży robiło mi się nie dobrze. Zmarszczyłam brwi.

- Martwię się o Ciebie. - powiedział  kładąc dłoń na moim udzie. 

- Nie musisz się o mnie martwić. - odpowiedziałam, a po moich policzkach słynęły kolejne łzy. Bez zastanowienia wtulił mnie w siebie i zaczął uspokajać. 

Jeszcze bardziej się rozpłakałam i do pokoju weszła mama. Spojrzała na nas.

- Valerie.. - powiedziała. Odsunęłam się od mężczyzny i spojrzałam na mamę.

- Tak mamo? - zapytałam wycierając łzy.

- Powiesz mi wreszcie do cholery co się stało? - zapytała. - Czy James Cię zostawił? - zmarszczyłam brwi i pokręciłam głową.

- Nie mamo.. - odpowiedziałam zbulwersowana. Podeszła do nas i usiadła obok mnie. Spojrzałam w jej oczy.

- To co się dzieje? - ponownie zapytała, ale przecież nie mogłam im o tym powiedzieć. Westchnęłam.

- Nic. Wszystko jest okej tylko, że mam zły dzień. - odpowiedziałam po chwili zastanowienia. Pociągnęłam nosem i posłałam im niechętny uśmiech.

- Dobrze. W takim razie połóż się, bo widać, że jesteś bardzo zmęczona. - powiedziała. Wstali i wyszli z pokoju. Dobrze, że James'a nie było, bo na pewno by cały czas nalegał na to żebym mu powiedziała. Położyłam się w wtuliłam w poduszkę.

*********

Od tamtego dnia minęły trzy tygodnie., Pokłóciłam się z mamą i Joshem. Teraz mieszkam z James'em w domu jego byłej żony. Jakoś zbytnio mi to nie przeszkadza, że to kiedyś tu z nią mieszkał. O ciąży jeszcze nic nie wie.. Nikt o niej nie wie, tylko co Kat.. Wiem, że pewnego dnia będę musiała mu powiedzieć. Każdego dnia o tym myślę, ale boję się.. Boję się jego reakcji. Leżę w łóżku i czekam na ukochanego, który bierze prysznic. Po kilku minutach wszedł do naszej sypialni w samych bokserkach. Przygryzłam dolną wargę i zaśmiałam się cicho. Spojrzał na mnie.

- Śmiejesz się ze mnie? - zapytał. 

- Tak.- odpowiedziałam uśmiechając się. 

- Mam na Ciebie wielką ochotę. - powiedział, kiedy położył obok mnie. Ponownie zaśmiałam się, ale kiedy pomyślałam o ciąży humor znikł co zauważył. - Coś się stało? - zapytał. Westchnęłam, bo wiedziałam, że się zaczyna.

- Nie.. - odpowiedziałam błądząc wzrokiem po sypialni. 

- Przecież widzę.. Od jakiegoś czasu nie chcesz się ze mną kochać.. Unikasz mnie. - powiedział. Pokręciłam głową.

- To nie tak kochanie. - odpowiedziałam.

- To powiedz mi proszę jak jest.. - powiedział patrząc na mnie. Wiedziałam, że muszę mu to wreszcie powiedzieć. 

- James ja...- urwałam.

25/30 komentarzy i piszę następny rozdział. 

Dedykacja jest dla mojej Zuzanny, która leży obok mnie. 

Zapraszam na jej blogi.

http://imaginy1onedirection.blogspot.com/
http://louistomlinson-bad.blogspot.com/

http://imaginy-universereturns.blogspot.com/