Rozdział 127

- Przestań albo.. - nie dokończył. Odłożył widelec i zaczął namiętnie mnie całować. Odwzajemniłam pocałunek. Wsunął dłonie pod moją koszulkę, a pocałunkami przeszedł na szyję. W pewnym momencie odsunął się ode mnie.  Spojrzałam w jego oczy.
- Co się stało? - zapytałam. Rozejrzał się po ogromnym salonie.
- Nic. - odpowiedział i ostatni raz musnął moje wargi. Usiadł obok mnie. Poprawiłam się na kanapie i spojrzałam na niego.
- W takim razie dlaczego przerwałeś? - zapytałam.
- Nie wiem, sorry. - odpowiedział oschle i bez uczuć. Westchnęłam i spojrzałam na godzinę.
- Muszę wracać już do domu. - odpowiedziałam wstając z kanapy. Spojrzał na mnie.
- Dlaczego? - zapytał.
- Zapomniałam, że muszę się dzisiaj spotkać z Kat. - odpowiedziałam podchodząc do drzwi. Założyłam swoje buty w tym czasie do mnie podszedł.
- Poczekaj odwiozę Cię. - powiedział.
- Nie musisz. Przejdę się. - odpowiedziałam posyłając mu uśmiech. Kiedy otworzyłam drzwi stała przed nimi jakaś kobieta, która kiedy tylko zobaczyła Harry'ego od razu się uśmiechnęła. Stanęłam pomiędzy nimi w drzwiach. Spojrzałam na swojego chłopaka, który bardzo uważnie się jej przyglądał. Kobieta była szczupłą blondynką. Miała na sobie bardzo seksowną sukienkę.
- Kto to jest? - zapytałam nie odrywając od niego wzroku. Wzruszył tylko ramionami.
- Jak to Harry? Nie pamiętasz mnie? - zapytała. - Przecież byliśmy umówieni dzisiaj na piętnastą. - dodała
- O co chodzi? - zapytałam.
- Jestem kobietą do towarzystwa. Harry bardzo często. - nie dokończyła, bo przerwał jej.
- Dobra spokój! Idź stąd. - powiedział zdenerwowany.
- Jak mogłeś? No kurwa jak? - krzyknęłam. Pod moimi powiekami zaczęły gromadzić się łzy. Nie wierzyłam w to. To pewnie przez nią nie nalegał na seks przez ostatnie tygodnie. Byłam strasznie zła.
- Valerie proszę Cię uspokój się. - powiedział spokojnie kładąc dłoń na moim ramieniu.
- Jak mam się uspokoić? Co ty być zrobił gdybyś dowiedział się, że sypiam z innymi ale nie z Tobą? - zapytałam zdenerwowana.
- Zabiłbym ich.. - odpowiedział.
- Dobra najlepiej zostaw mnie! Nie mam ochoty na Ciebie teraz patrzeć. - odpowiedziałam i ruszyłam przed siebie. Trzasnął drzwiami i wtedy już wiedziałam, że mu nie zależy.

*********

Ten sam dzień - wieczór.

Chcę się jakoś odprężyć. Umówiłam się z Louis'em, który przyjechał po mnie o dwudziestej. Nie byłam jeszcze gotowa, więc wszedł na górę do mojego pokoju. Akurat stałam w samej bieliźnie i szukałam odpowiedniej sukienki na imprezę. Kiedy zobaczyłam, że stoi w drzwiach i uważnie mi się przygląda zawstydziłam się i szybko okryłam się sukienką, którą trzymałam akurat w dłoniach.

- Przepraszam.. - powiedział uśmiechając się.

- Eeee.. Nic się nie stało. Usiądź sobie, a ja znajdę tylko jakąś sukienkę. - odpowiedziałam patrząc jak idzie w stronę łóżka. Szybko przejrzałam ciuchy, aż wreszcie znalazłam sukienkę, którą szybko założyłam na siebie.

- Może być? - zapytałam odwracając się w jego stronę. Zmierzył mnie wzrokiem i uśmiechnął się delikatnie.
- Wyglądasz pięknie. - powiedział podchodząc do mnie. Zaśmiałam się cicho.
- Dziękuję.. Możemy już iść. - powiedziałam.
Po kilku minutach byliśmy już na miejscu. Kiedy wysiadłam z samochodu Louis podszedł do mnie i spojrzał prosto w moje oczy.
- Mogę Cię o coś spytać?
- Oczywiście.
- Dlaczego akurat ze mną chciałaś tu przyjść? - zapytał. I właśnie tego pytania się spodziewałam. Zmarszczyłam lekko brwi.
- Po prostu tęskniłam za tamtymi czasami. - odpowiedziałam po chwili zastanowienia. Na jego twarzy pojawił się uśmiech.
- Ja też. - powiedział przybliżając się do mnie. Musnął delikatnie moje wargi. Niepewnie odwzajemniłam muśnięcie.
- Okej chodźmy.- powiedziałam łapiąc go za rękę. Weszliśmy do środka, gdzie odbywała się impreza. Rozejrzałam się dookoła w poszukiwaniu Harry'ego, którego na szczęście nie widziałam. Podeszliśmy do baru. Louis zamówił drinki.

Kilka godzin później.

Byłam pijana i dobrze się bawiłam, aż za dobrze. Kiedy tańczyłam seksownie przy Louis'ie poczułam mocne szarpnięcie za włosy. Mężczyzna obrócił mnie w swoją stronę i pchnął mnie tak, że upadłam na podłogę i uderzyłam głową w ścianę. Ból był nie do zniesienia. Usłyszałam jakieś krzyki i pełno osób znalazło się obok mnie. Odgarnęłam włosy z twarzy i rozejrzałam się. Klęczała przede mną jakaś blondynka, którą gdzieś już wcześniej widziałam. Dopiero po chwili ogarnęłam się, że to ta sama kobieta, która dzisiaj przyszła pod dom Harry'ego, więc on musiał być gdzieś tu.

- Nic Ci nie jest? - zapytała przekrzykując muzykę. 

- Zostaw mnie! - krzyknęłam próbując wstać z podłogi. Nie wiem, kiedy nawet pojawił się Louis. Chłopak wziął mnie na ręce i wyniósł przed bar. Posadził mnie na murku.

- Valerie wszystko w porządku? - zapytał odgarniając włosy z mojej twarzy.

- To był Harry, prawda? - zapytałam 

- Tak, to był on.. Porozmawiam z nim jutro! - odpowiedział zdenerwowany.

- Nie.. Proszę nie rozmawiaj z nim.. - powiedziałam patrząc prosto w jego oczy. Westchnął.

- Valerie, ale tak nie może być, rozumiesz? - powiedział.

- Ja z nim porozmawiam. - powiedziałam. Wstałam z murku i złapałam się za głowę.

- Odwiozę Cię do domu. - powiedział podchodząc do mnie.

35 minut później

Leżę z bólem głowy w łóżku. W pokoju jest ciemno, a w domu całkowicie cicho. Z tego wszystkiego zdążyłam wytrzeźwieć. Przez cały czas myślę o tym całym wydarzeniu i nie mogę w to uwierzyć. Kiedy wreszcie udało mi się przysnąć obudził mnie telefon. Niechętnie wstałam z łóżka i podeszłam do komody na której leżał. Spojrzałam na wyświetlacz i odrzuciłam połączenie. Nie miałam ochoty z nim rozmawiać po tym wszystkim co mi zrobił. Byłam na niego strasznie wkurwiona. Wróciłam do łóżka, a telefon położyłam na szafce nocnej. Dzwonił do mnie przez cały czas, ale nie odbierałam. Dopiero kiedy zaczęło mnie to już wkurwiać odebrałam ten pieprzony telefon.

- Czego kurwa chcesz? - zapytałam zdenerwowana.

- Proszę wyjdź przed dom musimy porozmawiać. - powiedział spokojnie.

- Ale my nie mamy o czym rozmawiać. - odpowiedziałam siadając po turecku.

- Mamy.. Chcę Ci to wszystko wyjaśnić. - powiedział.

- Nie Harry... - powiedziałam i zakończyłam połączenie. Zdenerwowana wyłączyłam telefon i położyłam się do łóżka. 

Tak prosiliście o rozdział, więc dodałam tylko tyle. U mnie na blogu to nowość, a u niektórych osób to całkiem normalne.. I chyba u mnie też zacznie być to normalne.
Mogę was o coś prosić? Dobra wiem, że mogę.. Chcę od was szczere komentarze, które mam nadzieję, że zmotywują mnie do dalszego pisania, bo jak na razie przez te hejty, które od was dostaje jest wręcz przeciwnie. Wy nie wicie jakie ja mam życie realne, więc proszę nie wypowiadajcie się na ten temat.
Nigdy nie miałam i nigdy nie będę miała czytelników gdzieś! Dużo razu mi to piszecie, a to jest nie prawda. Zależy mi na was. Kiedy piszecie mi, że przestajecie czytać mojego bloga to chce mi ryczeć, bo ja się staram, a wy tego nie doceniacie...
Kocham was najmocniej i chcę żebyście wiedziały, że jesteście dla mnie najważniejsi. 
Kilka komentarzy szczerych i dodaję nowy. :) + Proszę o propozycje do następnego rozdziału, bo się zacięła na tym.;(
POLECAM:
abducted-harry-styles.blogspot.com