Rozdział 147.

- Tak. - odpowiedziałam. Mężczyzna uśmiechnął się i musnął moje wargi.

- Dziękuję. - szepnął. Nic już nie odpowiedziałam. Wysiadam z samochodu i poszłam na zajęcia.

*****

Oczami Harry'ego. 

Od godziny czekam na Valerie przed szkołą. Kiedy zadzwonił dzwonek, dziewczyna wybiegła z budynku i rozejrzała się po parkingu. Uśmiechnięta podbiegła do mnie po czym rzuciła mi się na szyję.

 - Tęskniłam. - powiedziała odsuwając się.  

- Ja również za Tobą tęskniłem. - odpowiedziałem. - Możesz powiedzieć mi dlaczego za każdym razem, kiedy do Ciebie przychodziłem to Twoja mama kazała mi za przeproszeniem spierdalać? - zapytałem. Zdziwiona spojrzała na mnie.

- Co? O czym ty mówisz? - zaczęła bawić się zamkiem od bluzy.

- Nic o tym nie wiesz? 

- Nie.. - odpowiedziała

- Kiedy odwiedzałem Cię w szpitalu i ona była.. - zacząłem. - Kazała mi się wynosić. - dodałem odgarniając włosy z czoła.

- A mi powiedziała, że w ogóle nie przychodziłeś.. - powiedziała. - Nie rozumiem jej. 

- Porozmawiaj z nią dzisiaj, bo jeśli tego nie zrobisz to ja to zrobię. - rzuciłem bez zastanowienia.

- Ja z nią porozmawiam.

- Dobrze.- pocałowałem ją delikatnie w usta. Odwzajemniłam pocałunek pogłębiając go.

Kiedy odsunęła się ode mnie, spojrzałem prosto w jej oczy.

- Masz jakieś plany na popołudnie? - zapytałem. 

- Nie. - odpowiedziała przygryzając wargę.

- W takim razie zabieram Cię na obiad. - powiedziałem otwierając drzwi. Gdy zajęła miejsce pasażera, zamknąłem drzwi i sam wsiadłem do samochodu. Przekręciłem kluczyk w stacyjce i ruszyłem z piskiem opon.

* Oczami Valerie * 

Jechaliśmy w ciszy. Chłopak w pewnym momencie położył dłoń na moim udzie. Spojrzałam na niego po czym pocałowałam go w policzek. 

- Muszę z Tobą porozmawiać. - powiedziałam. 

- Mam się bać? - zapytał jednocześnie uśmiechając się.

- Nie wiem.. - rzuciłam. Po kilku minutach byliśmy pod restauracją. Wysiedliśmy z samochodu i weszliśmy do środka. Usiedliśmy przy stoliku, który zarezerwował Loczek. Czekając na danie, chłopak złapał mnie za dłonie.

- Więc o czym chcesz ze mną porozmawiać? 

- Bardzo Cię kocham.. Chcę z Tobą być. - zaczęłam. Nie odrywał ode mnie wzroku. - Chcę żebyśmy zaczęli wszystko od nowa. Ale chcę żebyś wiedział, że.. - przerwałam.

- Co takiego? - zapytał.

- Że przespałam się z Josh'em.. - dokończyłam. Brunet zabrał dłonie i wstał. Złapał mnie za nadgarstek i wyprowadził z restauracji.

- Żartujesz sobie, prawda? - pokręciłam przecząco głową. - To ja kurwa z nikim nie sypiam, bo zależy mi na Tobie, a ty takie coś odpierdalasz? - krzyknął.

- Harry, przepraszam. - powiedziałam łapiąc go za rękę. Odepchnął mnie.

- Nie spodziewałem się tego po Tobie. - rzucił.

- Ale chciałam być z Tobą szczera. Zmienię się tylko daj mi proszę szansę. - Nic nie odpowiedział. Otworzył drzwi i wepchnął mnie do samochodu. Zajął miejsce kierowcy i ruszył z piskiem opon. - Co ty robisz? - zapytałam zdziwiona.

- Zamknij się. - krzyknął. Przez całą drogę siedziałam cicho. Bałam się, bo wiedziałam do czego jest zdolny. 

Zaparkował przed moim domem, otworzył mi drzwi od środka.

- Wynoś się. - powiedział stanowczo. Spojrzałam na niego.

- Przepraszam. - szepnąłem i wysiadłam. Zapłakana weszłam do mieszkania. Było cicho. Na kanapie siedział James.  

- Dlaczego beczysz? - zapytał chamsko.

- Nie twój zasrany interes. -odpowiedziałam i wbiegłam do swojego pokoju. Trzasnęłam drzwiami i położyłam się na łóżku. Wtuliłam się w misia, którego dostałam od Harry'ego i rozpłakałam się jeszcze bardziej. 

******* 

 Obudziłam się około dwudziestej. Od razu weszłam do łazienki. Spojrzałam w lustro. Wyglądałam koszmarnie. Podpuchnięte i rozmazane oczy oraz roztrzepane włosy. Przemyłam twarz zimną wodą i zeszłam do salonu. Nie zwracając uwagi na James'a, usiadłam na kanapie i włączyłam tv. Skacząc po kanałach, poczułam wibrację. Wyciągnęłam telefon z kieszeni i odczytałam wiadomość.

Po przeczytaniu treści, ponownie zaczęłam płakać. James zdziwiony spojrzał na mnie i usiadł obok. 

- Co się stało? - zapytał. Spojrzałam na niego. Po chwili przemyślenia, podałam mu telefon. Przeczytał wiadomość i pokręcił głową. - Maleńka spokojnie. Świat na jednym sie nie kończy. - rzucił gładząc dłonią moje udo. 

- Łatwo Ci mówić. - powiedziałam wycierając łzy. Mężczyzna ciągle patrzył prosto w moje oczy. 

- Nie powinnaś tak reagować. Na pewno przejdzie mu i niedługo Ci wybaczy. - pokręciłam głową.

- Nie wybaczy mi.. Nie potrzebnie mu powiedziałam.

- Co takiego mu powiedziałaś? - zapytał nie spuszczając ze mnie wzroku.

- Że przespałam się z Josh'em.. - odpowiedziałam. Na samą myśl, czułam się źle. Było mi teraz naprawdę głupio gdy o tym pomyślałam. 

- Nie przejmuj się. - powiedział i wstał. Zniknął na chwilę w kuchni. Po kilku minutach wrócił do mnie z lampką wina. Ponownie usiadł obok. Podał mi ją. Upiłam dużego łyka i spojrzałam na niego.

*******

Obudziłam się naga. Rozejrzałam się po pokoju. Obok spał James. 

- Kurwa, co ja znowu zrobiłam? - zadałam sobie to pytanie i po cichu opuściłam sypialnię. Wpadłam do swojego pokoju i ubrałam się. Nie mogłam w to uwierzyć. Co ja robię przez ten alkohol. Musiałam wreszcie się ogarnąć. Nie mogłam sypiać z każdym. Powoli nienawidziłam samą siebie. 

Kiedy wybiła godzina dwunasta, usłyszałam kroki na korytarzu. Nie chciałam na niego patrzeć. 

Szybko wskoczyłam pod kołdrę i wtuliłam się w poduszkę. Drzwi pokoju otworzyły się. Zamknęłam oczy. Mężczyzna podszedł do łóżka i pocałował mnie delikatnie w policzek. Wychodząc z pokoju zostawił otwarte drzwi. Usiadłam po turecku i pokręciłam głową. W ogóle gdzie jest mama, Josh oraz Christian? Dlaczego wcześniej nie zapytałam oto James'a? Może to przez to, że ciągle myślałam o Harry'm i o tym co się stało. 

Spojrzałam na małego misia leżącego na łóżku. Tak bardzo przypominał mi Loczka. Dostałam go na walentynki. Wstałam z łóżka, a misia położyłam na komodzie. Zeszłam na dół. Wszędzie pachniało jajecznicą i bekonem, aż zrobiłam się głodna. Kiedy weszłam do kuchni, ujrzałam James'a w bokserkach. Akurat smażył boczek.

- Dzień dobry. - powiedział. 

- Cześć. - odpowiedziałam oschle. Spojrzał na mnie.

- Dzisiaj też nie masz humoru?

- Jak widać. - usiadłam na krześle barowym. Ciągle mu się przyglądałam. Kiedy skończył, położył talerz przede mną i pocałował mnie w policzek. - Dziękuję. - rzuciłam obojętnie po czym zaczęłam jeść. Byłam strasznie głodna. Wczoraj przez to wszystko nic nie zjadłam. - Gdzie są rodzice? - zapytałam, odsuwając talerz. Uniósł wzrok na mnie.

- Musieli wyjechać. Za tydzień wracają. - odpowiedział.

- Rozumiem. - powiedziałam i wstałam. Talerz włożyłam do zlewu. 

******* 

- Cześć Val. - usłyszałam. Odwróciłam się z delikatnym uśmiechem na twarzy. - Jak dobrze Cię widzieć. - powiedziała przytulając mnie.

- Cześć. - odpowiedziałam. - Siadaj. - dodałam. Dziewczyna usiadła na przeciwko.

- Co ty tutaj robisz? - zapytała zdziwiona.

- Muszę się jakoś rozerwać i przestać myśleć o Harry'm.

- Strasznie się załamał. Ciągle siedzi w pokoju i z nikim nie rozmawia. - kiedy to powiedziała, poczułam dziwne uczucie w żołądku. 

- Powinnam do niego iść?

- Jeśli chcesz, ale nie gwarantuję, że będzie chciał z Tobą rozmawiać. - odpowiedziała. Zapłaciłam za drinka i spojrzałam na blondynkę.

 - Muszę wreszcie to zrobić.  - powiedziałam całując ją w policzek.

Po kilku minutach byłam już w domu chłopaka. Mama Bruneta przywitała mnie ze szczerym uśmiechem na twarzy. Od razu poszłam do jego pokoju. Gdy mnie zobaczył, szybko wstał z łóżka.

- Co ty tutaj robisz? - zapytał podchodząc do mnie.

- Przyszłam Cię przeprosić. Jest mi naprawdę głupio. Strasznie mi na Tobie zależy Harry. Nie potrafię bez Ciebie żyć. - zaczęłam. - Wiem, że nie powinnam Ci tego mówić, ale po prostu chciałam być szczera. - dokończyłam.

- Zabolało mnie to. Dla Ciebie zmieniłem się. Byłem wierny tylko Tobie. Z żadną nie spałem od bardzo dawna. Nie zdradzałem Cię, a ty co odjebałaś? - powiedział zdenerwowany.

- Dlaczego zawsze, kiedy ja coś zrobię to nie chcesz mnie znać i każesz mi spierdalać? A kiedy ty coś zrobisz to myślisz, że jest wtedy wszystko pięknie? Ile razy kurwa Ci już wybaczyłam te pierdolone zdrady? - krzyknęłam. Chłopak podszedł do mnie i złapał mnie za rękę.

- Nie krzycz. Chcesz żeby moja stara tu wpadła? - zapytał przyciągając mnie do siebie.

- Przepraszam. - powiedziałam cicho. Pokręcił głową.

- Dlaczego się z nim przespałaś? 

- Sama nie wiem.. Naprawdę.. Jest mi teraz głupio wiem, że nie powinnam była tego robić.

- A może tak by powiedzieć o tym wszystkim Twojej mamie? 

- Harry proszę Cię nie rób tego. - powiedziałam, a łzy automatycznie napłynęły mi do oczu.

- Dlaczego nie? Niech wie jakiego ma partnera i jaką córeczkę. - zaśmiał się. Nie wiedziałam co się z nim stało.

- Dlaczego chcesz mnie zniszczyć?

- Ale ja nie chce Cię zniszczyć kochanie. - odpowiedział. - To chyba dobrze, że Twoja mama pozna prawdę?

- Nie. - odpowiedziałam szybko. - Nie możesz jej o tym powiedzieć. 

- Ależ oczywiście, że mogę. 

- Nienawidzę Cię! - krzyknęłam i wybiegłam z mieszkania. 

Zapłakana wróciłam do siebie. Mężczyzna spojrzał na mnie. Przebiegłam przez salon na piętro. Zamknęłam się w swoim pokoju. 

Kilka dni później.

Zupełnie moje życie się odmieniło. Wreszcie jestem szczęśliwa. Nie mogę w to uwierzyć, że Harry mi wybaczył. 

- Kochanie. - usłyszałam głos swojego chłopaka. Wyszłam z małego pokoju i podeszłam do niego.

- Co się stało? - zapytałam siadając na niego okrakiem.

- Masz ochotę na wino? - zapytał. Od razu uśmiechnęłam się.

- Oczywiście. - odparłam. - Ale chyba większą ochotę mam na Ciebie. - chłopak zaśmiał się cicho i pocałował mnie namiętnie. Posadził mnie na skórzanej kanapie i wstał po czym zniknął za drzwiami piwnicy. Po kilku minutach wrócił do mnie z lampką wina. Musnął moje wargi, a dopiero później podał mi wino. - Dziękuję. 

- Utrzymujesz kontakt z Josh'em? - zapytał. Uśmiech z mojej twarzy zniknął. 

- Kochanie prosiłam Cię o coś. - powiedziałam.

- Tak wiem, ale chcę mieć pewność, że jesteś tylko moja.

- Dobrze wiesz, że odkąd się tu wprowadziłam to nie mam z nim żadnego kontaktu. - odpowiedziałam. Uśmiechnął się, kładąc dłoń na mojej dłoni.

- Bardzo się cieszę.

- Ja również. - upiłam dużego łyka. Zdziwiony spojrzał na mnie i zaśmiał się.

- Kocham Cię. - szepnął mi do ucha. Przygryzłam dolną wargę.

Ten sam dzień. - wieczór. 

- Harry pomożesz mi? - krzyknęłam do chłopaka, który grał na laptopie. Szybko zerwał się z krzesła i przyszedł do mnie.

- Co się stało? - zapytał wchodząc do sypialni. Stanęłam tyłem i odpowiedziałam.

- Zaczepiło mi się ramiączko o koszulkę. - Brunet zaśmiał się i przez chwilę męczył się z odczepieniem. Kiedy skończył, odwróciłam się do niego. - Dziękuję. - powiedziałam muskając jego usta. Objął mnie w pasie po czym przyciągnął bardziej do siebie.

- Nie ma za co, księżniczko. - odparł.

- Masz jeszcze dziesięć minut. Jeśli po dziesięciu minutach nie zobaczę Cię w łóżku to przejdę się tam do Ciebie. - zagroziłam. 

- Czy ty mi teraz grozisz? 

- Może. - zaczęłam się śmiać. Jego zimne dłonie powędrowały na moje pośladki. 

- Nie ładnie tak. - powiedział i zniknął za drzwiami.

Wzięłam szybki prysznic. Kiedy po dziesięciu minutach wróciłam do pokoju, chłopak leżał już w łóżku. 

- Spóźniłaś się. - powiedział krzyżując ręce na klatce piersiowej.

- Naprawdę? Och, przepraszam. - uśmiechnęłam się. Zgasiłam światło i szybko położyłam się obok niego. 

- Nic za nogę Cię nie złapało? - zapytał.

- Przestań mnie straszyć. - odpowiedziałam, na co tylko zaśmiał się. - Proszę Cię misiu już nie zaczynaj, bo zawsze ty szybko zaśniesz, a ja się boję. - dopowiedziałam.

- Przepraszam. - powiedział całując mnie w usta. Odwzajemniłam pocałunek. Szybko oderwał swoje usta od moich i odwrócił się ode mnie plecami. - Uważaj, bo o tej godzinie duchy chodzą. - zaśmiał się. Uderzyłam go w plecy.

- Harry, no! - powiedziałam zdenerwowana. - Przytul mnie, bo się boję. - chłopak odwrócił się w moją stronę i mocno wtulił mnie w siebie.

Przepraszam, że tak późno, ale ciągle mam problemy z internetem. Musiałam udostępnić sobie sieć z telefonu. 

Jeżeli są jakiekolwiek błędy to przepraszam was bardzo, ale nie chce mi się już poprawiać, bo jestem strasznie zmęczona.

Przeczytałeś/aś rozdział? Proszę pozostaw szczery komentarz. <3